ਭੱਥੇ ‘ਚ ਤੀਰ ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੇ।
ਇਹ ਕੌਣ ਲੋਕ ਹੋਣਗੇ ਜੋ ਮਰਨ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਡਰ ਰਹੇ।
ਲੱਖਾਂ ਕਰੋੜਾਂ ਲੋਕ ਨੇ ਜੋ ਆਪਣੇ ਲਈ ਜੀਅ ਰਹੇ,
ਕਿੰਨੇ ਕੁ ਏਥੇ ਹੋਣਗੇ ਜੋ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਮਰ ਰਹੇ।
ਦੂਰ ਨਾ ਜਾ ਕੋਲ ਖੜੇ ਰੁੱਖਾਂ ਕੋਲੋਂ ਸਬਕ ਸਿੱਖ,
ਸਿਰ ਤੇ ਧੁੱਪਾਂ ਝੱਲ ਕੇ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਛਾਂਵਾਂ ਕਰ ਰਹੇ।
ਖੰਜਰ ਹਾਂ,ਤਿੱਖਾ ਹਾਂ,ਮੰਨਦਾ ਮੈਂ ਖਤਰਨਾਕ ਹਾਂ,
ਮੁਜਰਿਮ ਨੂੰ ਢੂੰਡੋ ਕਾਸਨੂੰ ਮੇਰੇ ਤੇ ਦੋਸ਼ ਧਰ ਰਹੋ।
ਛੱਡ ‘ਪੁਰੇਵਾਲ’ ਹੁਣ ਯਾਰਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਪਰਖਣਾ,
ਇੱਕੋ ਮਾਂ ਦੀ ਕੁੱਖੋਂ ਜਾਏ ਨਿੱਤ ਧੋਖੇ ਕਰ ਰਹੇ।
