ਹੱਥ ਲਹੂ ਵਿਚ ਰੰਗੇ ਨੇ ।
ਬਣਦੇ ਚੰਗੇ-ਚੰਗੇ ਨੇ ।
ਰੱਬ ਦੇ ਵੀ ਹੰਝੂ ਡਿੱਗੇ,
ਬੇਗੁਨਾਹ ਜਦੋਂ ਟੰਗੇ ਨੇ ।
ਕਾਗ਼ਜ਼ੀ ਫੁੱਲਾਂ ‘ਚ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਨਾ,
ਭਾਵੇਂ ਰੰਗ ਬਰੰਗੇ ਨੇ ।
ਪਾਗ਼ਲ ਹੋਏ ਫਿਰਦੇ ਨੇ ,
ਜ਼ੁਲਫ਼ਾਂ ਦੇ ਜੋ ਡੰਗੇ ਨੇ ।
ਜੋ ਉਲਫ਼ਤ ਦੀ ਰਾਹ ਤੁਰੇ,
ਪੀੜਾਂ ‘ਚ ਉਹ ਟੰਗੇ ਨੇ ।
ਵੇਖ ਲਿਆ ਹੈ ਦਿਲ ਲਾ ਕੇ,
ਇਸ ਰਾਹ ‘ਚ ਬੜੇ ਪੰਗੇ ਨੇ ।
ਹੁਣ ਦਿਨ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਥੋੜੇ ,
ਪਾਪ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨੰਗੇ ਨੇ ।
‘ਲਾਡੀ’ ਲੱਥ ਨਾ ਸਕਣ ਜਿੱਥੋਂ
ਐਸੀ ਸੂਲ਼ੀ ਟੰਗੇ ਨੇ ।